سیستم روانکاری موتور

برای نگهداری خودروهای موتوری اساساً لازم است که این موتورها روانکاری شوند. جریان روغن بین قسمت‌های متحرک خودرو را روانکاری یا روغنکاری می‌نامند. برای آن‌که اصطکاک و خوردگی کم شود و قسمت‌های مختلف گیر نکنند، لازم است که تمامی قسمت‌های متحرک (به غیر از قسمت‌های نایلونی، قسمت‌های دارای بوش‌های لاستیکی یا قسمت‌هایی که از قبل روانکاری می‌شوند)، با روغن روانکاری شوند.

روانکاری باید به شکل درست و مناسب انجام شود و باید از انواع مناسب روانکارها برای این کار استفاده شود. اگر روانکاری موتور به شکل درست انجام نشود، مشکلات جدی و مختلف پیش می‌آید که برخی از آن‌ها عبارتند از: خراشیدگی در سیلندرها، کثیف‌شدن شمع‌های موتور، خورده‌شدن یا سوخته‌شدن در بلبرینگ‌ها، عدم احتراق خوب و درست در سیلندرها، گیرکردن رینگ‌های پیستون، رسوب و سرباره در موتور و مصرف سوخت بیش از اندازه.

انواع مختلف سیستم‌های روانکاری

در زیر 6 مدل اصلی از سیستم‌های روانکاری بیان شده است:

1. سیستم بنزین-روغن
2. سیستم پاششی
3. سیستم فشاری
4. سیستم نیمه فشاری
5. سیستم مخزن خشک
6. سیستم مخزن تر

بیشتر بخوانید:ویژگی های روانکارها

1. سیستم بنزین-روغن

از این سیستم‌های روانکاری معمولاً در موتورهای بنزینی دو مرحله‌ای، مثلاً در اسکوترها و موتورسیکلت‌ها استفاده می‌شود. این سیستم‌ها ساده‌ترین شکل از سیستم‌های روانکاری هستند. در این سیستم‌ها هیچ‌گونه قطعه مجزایی مانند پمپ روغن (اویل پمپ) برای روانکاری وجود ندارد.

در این سیستم‌ها مقداری روغن را به همراه بنزین یک نسبت مشخص در باک وسیله نقلیه می‌ریزند تا روانکاری را انجام دهد. وقتی که موتور کار می‌کند و سوخت وارد محفظه میل‌لنگ می‌شود، ذرات روغن به سطوح بلبرینگ می‌روند و آن‌ها را روغنکاری می‌کنند. به همین شکل، رینگ پیستون‌ها، دیواره‌های سیلندر، پین‌های پیستون و سایر قسمت‌های دیگر هم به سادگی روغنکاری می‌شوند.

در صورتی که موتور به مدت زیادی کار نکند، روغن از بنزین جدا شده و در مسیرهای کاربراتور رسوب می‌کند و آن‌ها را مسدود می‌نماید. در این حالت وقتی که موتور روشن می‌شود، مشکلاتی مشاهده می‌شود. همین مسأله بزرگ‌ترین عیب این سیستم‌ها به شمار می‌رود.

2. سیستم پاششی

در این مدل از سیستم‌های روانکاری، روغن در یک ناودانک یا مخزن روغن جمع می‌شود. در قسمت پایین شاتون نیز یک قسمت قاشقی یا ملاقه‌ای شکل وجود دارد. وقتی که موتور کار می‌کند، هر بار که میل‌لنگ یک دور می‌زند، این قاشق به درون روغن فرو می‌رود و روغن را بر روی دیواره‌های سیلندر می‌پاشد.

این کار باعث می‌شود تا دیواره‌های موتور، رینگ‌های پیستون، بلبرینگ‌های میل‌لنگ و بلبرینگ‌هایی که انتهای آن‌ها بزرگ است، روغنکاری شوند. در بیشتر موارد، سیستم‌های پاششی به همراه سیستم فشاری در موتورها به کار می‌روند که در این‌گونه موارد، بخشی از روانکاری توسط سیستم پاششی و بخش دیگری از آن توسط سیستم فشاری انجام می‌گیرد.

3. سیستم فشاری

در این مدل از سیستم‌های روانکاری، اجزای موتور تحت فشار روغنکاری می‌شوند. روغن در یک مخزن یا تانک جداگانه قرار دارد. پمپ روغن، روغن مورد نیاز را پس از عبور از صافی دریافت می‌کند و آن را در فشار 2-4 kg/cm² به قسمت مرکزی روغن می‌رساند.

روغنی که از مخزن اصلی به سمت بلبرینگ‌های اصلی می‌رود، این بلبرینگ‌ها را روانکاری می‌کند. پس از روغنکاری، بخشی از این روغن به مخزن بر می‌گردد و بخش دیگری از آن نیز بر روی دیواره‌های سیلندر پاشیده می‌شود. باقیمانده این روغن هم از طریق یک سوراخ به درون کارتر وارد می‌شود.

این روغن از قسمت کارتر و از طریق یک سوراخ در شبکه شاتون به سمت پین پیستون می‌رود و در آن‌ها رینگ‌های پیستون را روغنکاری می‌کند. برای آن‌که دنده‌های تایمینگ و میل‌لنگ هم روغنکاری بشوند، روغن از طریق یک خط جداگانه از مخزن روغن تأمین می‌شود.

برای آن‌که نوار سوپاپ‌ها نیز روغنکاری شوند، مخزن اصلی روغن را از طریق یک سوراخ  به سطح هادی زیر سوپاپ وصل می‌کنند. یک گیج فشار روغن نیز در پنل نمایش جلوی راننده وجود دارد که فشار روغن سیستم را به او نشان می‌دهد. فیلترهای روغن نیز در این سیستم‌ها وجود دارند که گرد و خاک، ذرات فلز و سایر ذرات خطرناک را از روغن جدا می‌نمایند.

4. سیستم نیمه فشاری

این سیستم در واقع ترکیبی از سیستم‌های پاششی و سیستم‌های فشاری برای سیستم روانکاری است. قسمت‌هایی از موتور توسط سیستم پاششی و بخش‌هایی از آن نیز توسط سیستم فشاری روغنکاری می‌شوند. از این سیستم تقریباً در تمام موتورهای چهارمرحله‌ای استفاده می‌شود.

قسمت اصلی تأمین روغن در این سیستم‌ها در زیر محفظه میل‌لنگ قرار دارد. روغن توسط یک پمپ چرخدنده‌ای تحت فشار 1 بار و پس از عبور از یک صافی از مخزن کشیده می‌شود.

انتهای بزرگ‌تر بلبرینگ‌ها نیز با اسپری از یک نازل روانکاری می‌شوند. در نتیجه، بلبرینگ‌های میل‌لنگ، بادامک‌ها، دیواره‌های سیلندر و دنده‌های تایمینگ هم توسط روغن روانکاری می‌شوند.

مقدار روغن هم توسط یک سری گیج روغن اندازه‌گیری می‌شود. نصب این سیستم‌ها ارزان‌تر از آب در می‌آید. با استفاده از این سیستم‌ها نسبت به سیستم پاششی، می‌توان بار بیشتری روی بلبرینگ‌ها اعمال کرد و سرعت بیشتری هم به دست آورد.

5. سیستم مخزن خشک

سیستم‌های روانکاری که در آن‌ها همانند سیستم فشاری، روغن در پمپ روغن جمع می‌شود را سیستم‌های مخزن تر می‌نامند. اما سیستم‌هایی که در آن‌ها روغن در مخزن روغن جمع نمی‌شود، تحت عنوان سیستم‌های مخزن خشک مشهور هستند.

در این سیستم‌ها یک سری پره وجود دارد که روغن را از ورودی به سمت خروجی می‌برد. با توجه به این‌که یک درام به صورت خارج از مرکز در این سیستم‌ها تعبیه شده است، حجم روغن بین این درام و قالب همواره کم شده و در نتیجه، فشار روغن در خروجی افزایش می‌یابد.

6. سیستم مخزن تر

در این سیستم‌ها روغن از طریق یک صافی در مخزن به قسمت‌های مختلف موتور وارد می‌شود. فشار روغن در سیستم‌های مخزن تر معمولاً در حدود 4-5 kg/cm² است. پس از آن‌که روانکاری انجام می‌شود، روغن به درون مخزن روغن بر می‌گردد. در این حالت، روغن در مخزن وجود دارد. به همین دلیل، این سیستم‌ها را سیستم‌های روانکاری مخزن تر می‌نامند.

مزیت اصلی سیستم‌های مخزن تر همان سادگی آن‌ها است. همچنین روغن در محلّی قرار دارد که از همان جا تأمین می‌شود. این سیستم‌ها دارای قطعات زیادی نیستند که نیاز به تعمیرات زیاد داشته باشند. علاوه بر این استفاده از این سیستم‌ها در خودرو نسبتاً امن است.

شما میتوانید با مراجعه به صفحه تماس با ما برای خرید لوازم یدکی کیا و لوازم هیوندای اقدام نمایید.