گیربکس متغیر پیوسته

گیربکس متغیر پیوسته مدلی از گیربکس است که در آن فرآیند گشتاور موتور و انتقال قدرت به چرخ ها توسط دسته ای از چرخ دنده های خورشیدی و سیاره ای به کمک تسمه های فولادی بر روی دو قرقره انجام میگیرد.
قابلیت انعطاف در این مدل از گیربکس باعث میشود تا مصرف سوخت کاهش یابد و همچنین باعث میشود تا موتور دارای پربازده‌ترین دور موتور باشد، و عملکرد دور بر دقیقه را نیز در بهینه‌ ترین حالت از دور موتور قرار می‌دهد.

چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای مرکب

"چرخ‌دنده سیاره‌ای مرکب" یک مفهوم کلی است و به هر چرخ‌دنده سیاره‌ای که شامل یک یا چند نوع ساختار زیر است، اشاره می‌کند: سیاره درگیر (‏حداقل دو یا چند سیاره درگیر با یکدیگر در هر دنباله سیاره‌ای وجود دارد)‏، سیاره مرحله‌ای (‏یک اتصال شفت بین دو سیاره در هر دنباله سیاره‌ای وجود دارد) ‏و ساختارهای چند مرحله‌ای (‏سیستم شامل دو یا چند مجموعه سیاره است)‏. برخی از طرح‌ها از "سیاره پله‌ای" استفاده می‌کنند که دو دنده با اندازه متفاوت در دو انتهای یک محور مشترک دارند. انتهای کوچک با خورشید درگیر می‌شود، در حالی که انتهای بزرگ با چرخ‌دنده حلقه‌ای درگیر می‌شود. این نوع طراحی می تواند برای رسیدن به تغییرات گام کوچک‌تر در نسبت دنده در زمانی که اندازه کلی مجموعه محدود است، ضروری باشد. سیاره‌های مرکب دارای نشانگرهای زمانی هستند (یا به صورت فنی "فاز درگیری نسبی دنده") شرایط مونتاژی چرخ‌دنده‌های مرکب سیاره‌ای، محدودتر از چرخ‌دنده‌های ساده سیاره‌ای است و آن‌ها باید در جهت‌گیری اولیه صحیح نسبت به یکدیگر مونتاژ شوند، در غیر این صورت دندانه‌هایشان به طور همزمان با خورشید و چرخ‌دنده‌های حلقوی در دو سوی دیگر سیاره درگیر نمی شود، که منجر به حرکت بسیار سفت و عمر کوتاه می شود. چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای مرکب به راحتی می‌توانند با حجم یکسان یا کوچک‌تر به نسبت انتقال بزرگ‌تری دست یابند. به عنوان مثال، سیاره‌های مرکب با نسبت دندانه ۲:۱ با یک چرخ‌دنده حلقه‌ای ۵۰ T همان اثر چرخ‌دنده حلقه‌ای ۱۰۰ T را دارد، اما با نصف قطر واقعی آن.

بیشتر بخوانید: گیربکس متغیر پیوسته اپیکسیکلیک

تعداد بیشتری سیاره و خورشید را می توان به صورت سری در همان محفظه قرار داد (‏که در آن محور خروجی مرحله اول به محور ورودی مرحله بعدی تبدیل می‌شود) ‏که نسبت دنده بزرگ‌تر (‏یا کوچک‌تر)‏ را فراهم می‌کند. اکثر گیربکس‌های خودکار به همین صورت کار می‌کنند. در برخی موارد، چند مرحله ممکن است چرخ‌دنده حلقه‌ای یکسانی داشته باشند که می‌تواند طول انتقال قدرت را کاهش دهد، و یا حتی یک بخش ساختاری از محفظه جعبه‌دنده‌های کوچک‌تر باشد.

در طول جنگ جهانی دوم، تنوع خاصی از چرخ‌دنده‌های اپیسیکلیک برای دنده رادار قابل‌حمل توسعه داده شد، که در آن نسبت کاهش بسیار بالایی در یک مجموعه کوچک مورد نیاز بود. این دو چرخ‌دنده حلقه‌ای خارجی داشت که ضخامت هر کدام نصف ضخامت چرخ‌دنده‌های دیگر بود. یکی از این دو دنده حلقه‌ای ثابت بود و یک دندانه از دیگری کم‌تر داشت. بنابراین، پس از چندین دور چرخش دنده "خورشید" چرخ‌دنده‌های "سیاره" یک دور را کامل میکردند، که به نوبه خود باعث چرخش دنده حلقه‌ای چرخان توسط یک دندانه واحد، مانند یک درایو سایکلوئیدی، می‌شد.

مزایا چرخ دنده سیاره ای

دنباله چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای حجم توان بالایی را در مقایسه با دنباله چرخ‌دنده‌های استاندارد محور موازی فراهم می‌کنند. آن‌ها فضای اشغالی کمتر، ترکیب‌بندی کینماتیک چندگانه، واکنش‌های پیچشی خالص، و شفت‌های هم‌محور دارند. معایب آنها نیز شامل وجود بار یاتاقان بالا، نیاز به روانکاری مداوم، عدم دسترسی و پیچیدگی طراحی است.

اتلاف بازدهی در یک دنباله سیاره‌ای معمولا حدود ۳% در هر مرحله است. این نوع بهره‌وری تضمین می‌کند که نسبت بالایی (‏حدود ۹۷%)‏ از انرژی ورودی از طریق جعبه‌دنده منتقل می‌شود، و در تلفات مکانیکی داخل جعبه‌دنده هدر نمی‌رود. بار درون یک دنباله سیاره‌ای بین چندین سیاره تقسیم می‌شود؛ بنابراین قابلیت گشتاور تا حد زیادی افزایش می‌یابد. هر چه سیارات بیشتری در سیستم وجود داشته باشند، قابلیت بار بیشتر و تراکم گشتاور بیشتر خواهد بود. همچنین دنباله چرخ‌دنده سیاره‌ای به دلیل توزیع یکنواخت جرم و افزایش سختی دورانی، پایداری را فراهم می‌کند. گشتاور اعمال‌شده به صورت شعاعی بر چرخ‌دنده‌های یک دنباله چرخ‌دنده سیاره‌ای توسط چرخ‌دنده به صورت شعاعی و بدون فشار جانبی بر روی دندانه‌های چرخ‌دنده منتقل می‌شود. ​

یکی از سه مجموعه چرخ‌دنده حامل سیاره گیربکس فورد FMX راویگاناکس

به طور معمول، نیروی محرکه به چرخ‌دنده خورشیدی متصل می‌شود. سپس چرخ‌دنده خورشیدی چرخ‌دنده سیاره‌ای را که با حلقه چرخ‌دنده خارجی مونتاژ شده است، به حرکت در می‌آورد تا عمل کند. کل مجموعه دنده سیاره‌ای بر روی محور خود و در امتداد حلقه دنده خارجی می‌چرخد که در آن محور خروجی به حامل سیاره‌ای متصل می‌شود و به هدف کاهش سرعت دست می‌یابد. با دوبرابر کردن چرخ‌دنده‌های چند مرحله‌ای و چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای که درون همان چرخ‌دنده حلقه ای عمل می‌کنند، می‌توان نسبت کاهش بالاتری را بدست آورد. ​

روش حرکت ساختار چرخ‌دنده سیاره‌ای با چرخ‌دنده‌های موازی سنتی متفاوت است. چرخ‌دنده‌های قدیمی بر تعداد کمی نقطه تماس بین دو چرخ‌دنده، برای انتقال نیروی محرک تکیه می‌کنند. در این حالت، تمام بارگذاری بر روی برخی از سطوح تماس متمرکز شده است و باعث می‌شود که چرخ‌دنده‌ها سریع دچار خوردگی شده و گاهی اوقات ترک بخورند. اما کاهنده سرعت سیاره‌ای دارای سطوح تماس دنده چندگانه با یک ناحیه بزرگ‌تر است که می‌تواند بارگذاری را به طور مساوی روی محور مرکزی توزیع کند. چندین سطح دنده بار را تقسیم می‌کنند، که این بار شامل هر بارگذاری ضربه لحظه‌ای هم میشود، و به همین ترتیب دنده‌ها را نسبت به آسیب ناشی از گشتاور بالاتر مقاوم‌تر می‌کند. همچنین احتمال آسیب دیدن بخش‌های هوزینگ و یاتاقان‌ها از بارگذاری بالا کم‌تر است، زیرا تنها یاتاقان‌های حامل سیاره نیروی جانبی قابل‌توجهی را از انتقال گشتاور تجربه می‌کنند، نیروهای شعاعی با یکدیگر مخالفت می‌کنند و متعادل هستند، و نیروهای محوری تنها در هنگام استفاده از چرخ‌دنده‌های مارپیچ بوجود می‌آیند.

مکانیزم مدادتراش با دنده حلقه‌ای ثابت و حامل سیاره چرخشی به عنوان ورودی چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای تا تیغه‌های استوانه‌ای ادامه یافته و حول مدادی که در محور خورشید قرار می‌گیرد، می‌چرخند. محورهای چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای در گوشه تیز کردن مداد به هم می‌پیوند.

پرینت سه‌بعدی چرخ دنده سیاره ای

چرخ‌دنده‌های سیاره‌ای به دلایل مختلفی در پرینت سه‌بعدی محبوب شده‌اند. جعبه‌دنده‌های سیاره‌ای می‌توانند نسبت چرخ‌دنده بزرگی را در فضایی کوچک و سبک فراهم کنند. برخی افراد چنین جعبه‌دنده‌هایی را نصب می‌کنند تا پرینت‌های سه‌بعدی دقیق‎تری را با آهسته کردن حرکت موتور استپر خود به دست آورند.

یک موتور با دنده کاهش‎یافته باید برای تولید حرکت خروجی یکسان در چاپگر سه‌بعدی بیشتر و سریعتر حرکت کند، که در صورتی مفید است که سرعت حرکت آهسته‌تر آن مهمتر نباشد. اگر استپر موتور مجبور به چرخش بیشتر باشد، باید گام‌های بیشتری برای انتقال چاپگر به یک فاصله مشخص بردارد؛ بنابراین، استپر موتور دنده پایین دارای حداقل اندازه و گام کوچک‌تری نسبت به استپر موتور بدون جعبه‌دنده است. با وجود اینکه که عوامل زیادی دخیل هستند، جعبه‌دنده‌های سیاره‌ای ممکن است به تولید تصاویر سه‌بعدی با کیفیت بسیار بالا کمک کنند.

یکی از کاربردهای محبوب سیستم‌های چاپ سه‌بعدی سیاره‌ای، اسباب‌بازی برای کودکان است. از آنجایی که چاپ سه‌بعدی چرخ‌دنده‌های استخوانی بسیار آسان است، چاپ سه‌بعدی یک سیستم حرکتی سیاره‌ای حلقه استخوانی برای آموزش نحوه کار چرخ‌دنده‌ها به کودکان بسیار متداول شده‌است. مزیت چرخ‌دنده‌های استخوانی این است که از حلقه خارج نمی‌شوند و نیازی به صفحه سوار کردن ندارند و اجازه می‌دهند قطعات در حال حرکت به وضوح دیده شوند.

تصویر متحرک یک چرخ‌دنده قابل پرینت

گیربکس متغیر پیوسته

گیربکس متغیر پیوسته (‏CVT‏) یک گیربکس خودکار است که می‌تواند به طور پیوسته از طریق طیف وسیعی از نسبت‌های دنده تغییر کند. این برخلاف گیربکس‌های دیگر است که تعداد محدودی از نسبت‌های دنده را در مراحل ثابت فراهم می‌کنند. انعطاف‌پذیری یک CVT با ک نترل مناسب میتواند به موتور اجازه دهد تا در یک دور ثابت کار کند درحالی که خودرو با سرعت‌های مختلف در حال حرکت است. ​

CVTها در اتومبیل‌ها، تراکتورها، موتور اسکوترها، اسنوموبیل و تجهیزات خاکبرداری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رایج‌ترین نوع CVT از دو قرقره متصل به یک کمربند یا زنجیره استفاده می‌کند، با این حال، چندین طرح دیگر نیز گاهی اوقات مورد استفاده قرار می‌گیرند. ​

CVT  قرقره‌ای

انواع گیربکس متغیر پیوسته

1- مدل قرقره‌ای​​​​​​​​

رایج‌ترین نوع CVT از یک زنجیر V شکل استفاده می‌کند که بین دو قرقره با قطر متغیر کار می‌شود. قرقره‌ها شامل دو نیمه مخروطی شکل هستند که با هم و جدا از هم حرکت می‌کنند. زنجیر V شکل بین این دو نیمه حرکت می‌کند، بنابراین قطر موثر قرقره به فاصله بین دو نیمه قرقره بستگی دارد. سطح مقطع V شکل تسمه باعث می‌شود که بر روی یک قرقره بالاتر و بر روی دیگری پایین‌تر برود، بنابراین نسبت دنده با حرکت تنظیم می‌شود.​ ​

سطح مقطع V شکل تسمه باعث می‌شود که بر روی یک قرقره بالاتر و بر روی دیگری پایین‌تر برود، بنابراین نسبت دنده با حرکت دادن دو دسته از یک قرقره به سمت یکدیگر و دو دسته از قرقره دیگر دورتر از هم تنظیم می‌شود. ​

از آنجا که فاصله بین قرقره‌ها و طول تسمه تغییر نمی‌کند، هر دو قرقره‌ها (‏یکی بزرگ‌تر و دیگری کوچک‌تر) باید به طور همزمان تنظیم شوند‏ تا مقدار مناسبی از تنش بر روی تسمه حفظ شود. CVTهای ساده که یک قرقره محرک سانتریفوژی را با قرقره محرک با بار فنر ترکیب می‌کنند، و اغلب از کشش تسمه برای اعمال تنظیمات لازم در قرقره محرک استفاده می‌کنند. تسمه Vشکل باید در جهت محوری قرقره بسیار سفت باشد تا تنها حرکات شعاعی بسیار کمی را در حال لغزش به داخل و خارج قرقره‌ها، ایجاد کند.

ضخامت شعاعی قرقره تسمه، متناسب با حداکثر نسبت دنده و گشتاور است. تسمه‌های Vشکل فولادی تقویت‌شده برای کاربردهای گشتاور پایین با جرم کم مانند وسایل حمل و نقل شهری و وسایل برف روب کافی هستند اما کاربردهای گشتاور و جرم بالاتر مانند خودرو به یک زنجیر نیاز دارند. هر عنصر از زنجیر باید دارای وجه مخروطی داشته باشد که با قرقره در زمانی که تسمه در بیرونی‌ترین شعاع‌ کار می‌کند، متناسب باشد. با حرکت زنجیر به داخل قرقره‌ها، سطح تماس کوچک‌تر می‌شود. از آنجا که سطح تماس متناسب با تعداد عناصر است، تسمه‌های زنجیری نیز به عناصر بسیار کوچکی نیاز دارند. ​

CVT تسمه ای برای یک موتور اسکوتر

یک طراحی تسمه محور تقریبا ۸۸% بازده دارد‏، که در حالی که کم‌تر از گیربکس دستی است، می‌تواند با ایجاد امکان چرخش موتور در موثرترین دور خود بدون در نظر گرفتن سرعت وسیله نقلیه، جبران شود. زمانی که توان مهم‌تر از اقتصادی بودن باشد، نسبت CVT می‌تواند تغییر کند تا موتور بتواند در دوری که بیش‌ترین قدرت را تولید می‌کند، روشن شود.

در یک CVT تسمه‌ای، یک لایه روانکار به قرقره‌ها ریخته می‌شود. این لایه باید به اندازه کافی ضخیم باشد تا قرقره و زنجیر هیچ وقت به هم برخورد نکنند و باید نازک باشند تا وقتی هر یک از عناصر درون لایه روانکار فرو می‌روند، توان خود را از دست ندهند. علاوه بر این، عناصر زنجیره حدود ۱۲ نوار فولادی را تثبیت می‌کنند. نوارها بسیار باریکند و به آسانی خم می‌شوند. اگر خم شوند، یک سطح مخروطی کامل در کنار خود دارد. در دسته نوارها، هر نوار با نسبت حرکت کمی متفاوت متناظر است و بنابراین آن‌ها بر روی یکدیگر می‌لغزند و به روغن بین خود نیاز دارند. همچنین، نوارهای بیرونی از طریق زنجیره پایدار کننده سر می‌خورند، در حالی که باند مرکزی می‌تواند به عنوان پیوند زنجیر استفاده شود. ​

برخی از CVTها توان را از طریق کشش در کمربند به قرقره خروجی انتقال می‌دهند (‏نیروی کشش)‏، در حالی که برخی دیگر از فشرده‌سازی المان اتصالی استفاده می‌کنند که قرقره ورودی تسمه را هل می‌دهد، و تسمه هم به نوبه خود قرقره خروجی را هل می‌دهد.

درایوهای زنجیره‌ای متغیر بینهایت (PIV) از این نظر که زنجیر به طور مثبت با قرقره‌های مخروطی جفت میشود متمایزند، این امر با داشتن یک دسته از صفحات مستطیلی کوچک در هر لینک زنجیره‌ای که می‌تواند به طور مستقل از یک طرف به طرف دیگر بلغزند ایجاد می‌شود، این صفحات ممکن است کاملا نازک، در حدود یک میلی‌متر ضخامت، باشند. قرقره‌های مخروطی دارای شیارهای شعاعی هستند، شیاری در یک طرف قرقره‌ها با یک برآمدگی در طرف دیگر برخورد می‌کند و بنابراین صفحات لغزشی به عقب و جلو هل داده می‌شوند تا مطابق الگو باشند، که به طور موثر در هنگام فشرده شدن بین قرقره‌ها، دندانه‌های گام صحیح را شکل می‌دهند. با توجه به سطوح به‌هم‌پیوسته، این نوع محرک می‌تواند گشتاور قابل‌توجهی را انتقال دهد و بنابراین به طور گسترده‌ای در کاربردهای صنعتی مورد استفاده قرار گرفته‌است، با این حال، حداکثر سرعت به طور قابل‌توجهی کم‌تر از دیگر CVTهای قرقره‌ای است. صفحات لغزشی در طول سال‌های استفاده،به آرامی دچار خوردگی میشوند، به همین دلیل معمولا صفحات بلندتر از آنچه که مورد نیاز است ساخته می‌شوند، تا امکان تحمل فرسایش بیشتر پیش از تعویض یا تعمیر زنجیر را فراهم کنند.

روانکاری به صورت مداوم مورد نیاز است و بنابراین هوزینگ معمولا تا حدی با روغن پر می‌شود.

یک زنجیر محرک PIV

2- مدل تورویدال​​​​​​​​

CVTهای تورویدال مشابه آنچه در سال ۱۹۹۹ نیسان سدریک (‏Y۳۴) استفاده شد‏، از یک سری دیسک و غلتک تشکیل شده‌است. دیسک‌ها را می توان به صورت دو بخش تقریبا مخروطی نشان داد، نقطه به نقطه، با کناره‌ها به طوری که دو بخش بتوانند سوراخ مرکزی یک تورویدال را پر کنند. یک دیسک ورودی و دیگری خروجی است. بین دیسک‌ها غلتک‌هایی وجود دارند که نسبت را تغییر می‌دهند و توان را از یک طرف به طرف دیگر منتقل می‌کنند. هنگامی که محور غلتک عمود بر محور دیسک‌ها باشد، قطر موثر برای دیسک‌ها و دیسک‌های خروجی یک‌سان است که منجر به نسبت محرک ۱: ۱ می‌شود. برای نسبت‌های دیگر، غلتک‌ها در امتداد محور دیسک‌ها حرکت می‌کنند که منجر به تماس غلتک‌ها با دیسک‌ها در نقطه‌ای دارای قطری بزرگ‌تر یا کوچک‌تر شده و نسبت نیروی محرک چیزی غیر از ۱: ۱ میشود. ​

مزیت یک CVT تورویدال، توانایی مقاومت در برابر بارهای گشتاوری بالاتر از یک CVT قرقره‌ای است. در برخی از سیستم‌های تورویدال، جهت نیروی رانش می‌تواند در CVT معکوس شود، که نیاز به یک ابزار خارجی برای فراهم کردن یک دنده معکوس را از بین می‌برد.

CVT تورویدال استفاده شده در نیسان سدریک (‏Y۳۴)

3- مدل جغجغه‌ای

یک CVT جغجغه‌ای از یک سری چنگک یا ضامن‌های یک طرفه استفاده می‌کند که تنها حرکت "رو به جلو" را اصلاح و خلاصه می‌کند. ویژگی‌های روشن-خاموش یک مدل نوعی به این معنی است که بسیاری از این طرح‌ها در عمل پیوسته نیستند (‏یعنی از لحاظ فنی یک CVT نیستند)‏، با این حال در عمل شباهت‌های زیادی در عملکردشان وجود دارند و یک CVT جغجغه‌ای قادر به ایجاد سرعت خروجی صفر از هر سرعت ورودی داده شده‌ای است (مانند یک گیربگس متغیر نامحدود). نسبت محرک با تغییر هندسه اتصال در عناصر در حال نوسان تنظیم می‌شود به طوری که مجموع حداکثر سرعت اتصال، حتی زمانی که سرعت اتصال متوسط ثابت باقی می‌ماند، تنظیم می‌شود.

CVTهای جغجغه‌ای می‌توانند گشتاور قابل‌توجهی را انتقال دهد، زیرا اصطکاک ایستایی آن‌ها در واقع نسبت به توان عملیاتی گشتاور افزایش می‌یابد، بنابراین لغزش در سیستم‌های به درستی طراحی‌شده غیرممکن است. بهره‌وری به طور کلی بالا است، زیرا بیشتر اصطکاک دینامیکی ناشی از تغییرات بسیار اندک سرعت انتقالی کلاچ است. عیب CVT جغجغه‌ای ارتعاش ناشی از انتقال متوالی در سرعت مورد نیاز برای شتاب بخشیدن به عنصر است که باید جایگزین عنصر انتقال توان و عامل قبلی شود.

طراحی اولیه به قبل از دهه ۱۹۳۰ بر می‌گردد، هدف این طراحی تبدیل حرکت چرخشی به حرکت نوسانی و بازگشت به حرکت چرخشی با استفاده از کلاچ‌های غلتکی بود. این طراحی تا سال ۲۰۱۷ برای استفاده در موتورهای الکتریکی با سرعت پایین تولید میشد. یک نمونه اولیه به عنوان گیربکس دوچرخه در سال ۱۹۹۴ ثبت​ شد. نمونه اولیه طراحی CVT جغجغه‌ای با استفاده از مکانیزم اسکاچ یوک برای تبدیل حرکت چرخشی به حرکت نوسانی و چرخ‌دنده‌های غیر مدور برای دستیابی به نسبت ورودی به خروجی یکنواخت، در سال ۲۰۱۴ به ثبت رسید.

4- مدل هیدرواستاتیک​​​​​​​​

​​​​​​​​CVTهای هیدرواستاتیک از یک پمپ جابجایی متغیر و یک موتور هیدرولیکی استفاده می‌کنند، بنابراین گیربکس فشار هیدرولیک را به چرخش شفت خروجی تبدیل می‌کند. مزایای CVTهای هیدرواستاتیکی عبارتند از:

می‌تواند به هر ظرفیت گشتاور قابل دستیابی یک موتور هیدرولیک، مقیاس‌بندی شود. توان را می توان با لوله‌های انعطاف‌پذیر به چرخ منتقل کرد، که این کار سیستم تعلیق را انعطاف‌پذیرتر و طراحی وسایل نقلیه پیچیده تمام چرخ متحرک را ساده‌تر می‌سازد. انتقال روانی در تمام سرعت‌های رو به جلو و معکوس وجود دارد که می توان آن را با استفاده از یک اهرم کنترل کرد.

سرعت‌های حرکت بسیار آهسته را می توان در گشتاور کامل به دست آورد که حرکت دقیق وسیله نقلیه را ممکن می‌سازد. ​

همچنین می‌توان سرعت هر جزء هیدرولیکی دیگری، مانند سیلندرهای هیدرولیک را کنترل کرد.

در مقایسه گیربکس‌های دنده‌ای، CVTهای هیدرواستاتیکی به طور کلی گران‌تر هستند، اما در مورد ماشین‌آلات که در حال حاضر از گیربکس‌های هیدرولیکی استفاده می‌کنند، پیچیدگی و هزینه افزوده کم‌تر قابل‌توجه است. همانند بیشتر گیربکس‌های هیدرولیک، انتقال گشتاور بالا برای مدت‌های طولانی نیاز به خنک سازی سیال هیدرولیک دارد. ​

کاربردهای CVTهای هیدرواستاتیک شامل دروگر علوفه، دروگر کمباین، لودر چرخی/باربر/هدایت اسکیدر، تراکتورهای چرخ زنجیری و غلطک‌های جاده‌ای می‌باشد. یک مثال کشاورزی، تولید شده توسط شرکت AGCO، قدرت انتقالی به شفت خروجی را از طریق یک دنده سیاره‌ای در جهت حرکت رو به جلو (‏در جهت معکوس انتقال توان به طور کامل هیدرواستاتیک است) بین انتقال هیدرواستاتیک و مکانیکی ‏را جدا می‌کند، این امر بار روی بخش هیدرواستاتیک گیربکس را هنگامی که در جهت رو به جلو با انتقال بخش قابل‌توجهی از گشتاور از طریق چرخ‌دنده‌های ثابت کارآمدتر، کاهش می‌دهد.

نوعی مبدل به نام ترانس اکسل هیدرواستاتیک یکپارچه (‏IHT‏) از یک هوزینگ برای عناصر هیدرولیک و عناصر کاهش دنده (به صورت یکجا) استفاده می‌کند و در برخی از تراکتورهای کوچک و ماشین‌های چمن‌زنی استفاده می‌شود.

موتور سیکلت هوندا DN01 در سال ۲۰۰۸-۲۰۱۰ از یک CVT هیدرواستاتیکی به شکل پمپ پیستون محوری جابه‌جایی متغیر با صفحه سواش زاویه متغیر استفاده کرد. ​

تانک نوع ۱۰ ژاپنی از انتقال مکانیکی هیدرولیک استفاده می‌کند.

CVT هیدرواستاتیک استفاده شده در موتورسیکلت هوندا DN-01

5- مدل مخروطی​​​​​​​​

CVT مخروطی با حرکت یک چرخ یا زنجیر به سمت بالا و پایین محور غلتک مخروطی، نسبت محرک را تغییر می‌دهد. ساده‌ترین نوع مخروط CVT، نسخه تک مخروطی، از یک چرخ استفاده می‌کند که در امتداد شیب مخروط حرکت می‌کند و اختلافی بین قطر باریک و عریض مخروط ایجاد می‌کند. ​

برخی از طراحی‌های CVTهای مخروطی از دو غلطک استفاده می‌کنند. مخروط اصطکاکی اوانز که در دهه ۱۹۲۰ تولید شده، از دو غلطک استفاده می‌کند که طوری جهت‌گیری شده‌اند که یک شکاف کوچک با اندازه ثابت بین آنها وجود داشته باشد. یک بند چرمی در فاصله بین غلطک‌ها قرار می‌گیرد و به منظور انتقال حرکت از غلتک ورودی به غلتک خروجی، به هر دو غلتک فشار داده می‌شود. نسبت حرکت گیربکس با حرکت این بند در امتداد محور غلطک‌ها تنظیم می‌شود.

CVT مخروطی اوانز

در یک CVT با مخروط‌های نوسانی، گشتاور مورد نیاز از طریق اصطکاک از تعداد متغیری مخروط (‏با توجه به گشتاور قابل انتقال) ‏به هاب مرکزی و بشکه‌ای شکل منتقل می‌شود. سطح جانبی مرکز، محدب با شعاع انحنای مشخص است که از شعاع تقعر مخروط‌ها کوچک‌تر است. به این ترتیب، تنها یک نقطه تماس (‏نظری) ‏بین هر مخروط و هاب در یک زمان وجود خواهد داشت.

 شما میتوانید برای خرید لوازم یدکی کیا و لوازم یدکی هیوندا به صفحه تماس با ما مراجعه کنید و با کارشناسان ما در ارتباطات باشید.